Αποφασίσαμε να λύσουμε την απορία μαμάδων που θηλάζουν (φρέσκων μαμάδων που είναι ακόμη πολύ φανατικές και καλά κάνουν)
“Μα γιατί φέρνετε ποδιές θηλασμού; Θεωρείτε ότι πρέπει να κρύβονται οι μαμάδες όταν θηλάζουν;”
Φυσικά και όχι! Δεν υπάρχει ντροπή στο θηλασμό, είναι δικαίωμα και απολύτως φυσιολογικό για μια μαμά να θηλάζει το μωρό της οπουδήποτε αυτό πεινάσει! 🙂
Φέρνουμε και υποστηρίζουμε τις ποδιές θηλασμού γιατί μετά από χρόνια μας έφυγε ο φανατισμός με το θηλασμό και ήρθε η κανονικότητα, δηλαδή υπάρχει η κατανόηση ότι ορισμένα αντικείμενα αν και δεν τα χρησιμοποιήσαμε εμείς οι “έμπειρες” προσφέρουν μια άνεση (έστω και ψυχολογική) στους ανθρώπους και διευκολύνουν την ζωή τους.
Οι ποδιές θηλασμού δίνουν λύση στη μαμά που
- Θέλει να θηλάσει σε εξωτερικό χώρο με κόσμο και θέλει την ησυχία της.
- Θέλει να μην την κοιτάει κανείς (άλλωστε το να κοιτάς δεν είναι αδίκημα)
- Θέλει να μην κοντοστέκονται και να κάνουν γούτσου γούτσου στο μωρό που τρώει
- Θέλει να μην αποσπάται το μωρό από εξωτερικούς παράγοντες και να τελειώνει το φαγητό σχετικά γρήγορα.
Προσφέρουν ιδιωτικότητα που η μαμά επιλέγει αν τη θέλει ή όχι.
Δεν σημαίνει ότι το κρύβει ή ότι προσβάλλει ή οτιδήποτε άλλο… κάνει αυτό που λέει, τη στιγμή ιδιωτική!
Από προσωπική εμπειρία σε όλη τη διάρκεια του θηλασμού είχα πρόβλημα μόνο με έναν άνθρωπό, τον πατέρα μου! Το σκέφτομαι τώρα και ήταν πολύ αστεία σκηνή. Ξεκινούσα να θηλάσω και ο ίδιος ντρεπόταν και εξαφανιζόταν από τον ορίζοντα σε όλη τη διάρκεια. Απορημένη τον ρωτούσα γιατί έφευγε, μου έλεγε ότι δεν αισθανόταν άνετα. Το έλεγα στη μητέρα μου και μου έλεγε… “Περιμένεις να αλλάξει στα 70 του;” Όχι, δεν θα άλλαζε και όσο και αν μου φαινόταν παράλογο, η αποχώρηση του έδειχνε ευγένεια και σεβασμό στην στιγμή.
Γι’ αυτόν και μόνο, όταν ήταν εκεί χρησιμοποιούσα μια πάνα πάνω στο κεφάλι του μωρού για να μην φεύγει έξω από το σπίτι και περιπλανιέται μέχρι να φάει ο εγγονός του.
Τότε δεν ήξερα ότι υπήρχαν, αλλιώς θα είχα μια ποδιά θηλασμού.
